Czy masz kompleks

[Kamilo]

Jest to bardzo ciekawy temat i może być umożliwienie niektórym użytkownikom do poznania każdego.
zacząć .....

[ola banderola]

Hmmm czy mam kompleks...no ba,a kto ich nie ma
Moim kompleksem jeżeli chodzi o kwestie fizyczności jest nos, no może nie jest najgorszy, ale fakt faktem, że jest to kompleks i od ładnych paru lat zbieram się do korekty. Teraz kwestia, czy duży ten kompleks, raczej nie, bo nie spędza mi snu z powiek

Kompleksy ma się różne mogą one dotyczyć zarówno wyglądu jak i kwestii intelektu,wykształcenia, wiedzy, obycia,pochodzenia czy zamożności...My ludzie na różne sposoby staramy się pozbyć tego, co nas trapi, lecz nie możemy zapomnieć, iż każdy z nas jest tylko człowiekiem i wszelkie słabości - czyli kompleksy są wpisane w naszą naturę. Co więcej często bywa tak, że to czego ewidentnie w sobie nie znosimy inni postrzegają jako atut
Te nasze niedociągnięcia, że tak to ujmę sprawiają, że każdy z nas jest innym, a tym samym świat jest ciekawszy i pełen różności...

Co do samego pojęcia kompleksu to mam wrażenie, że nie da się ich wyzbyć całkowice, bo nawet jeżeli ten jeden jedyny zlikwidujemy, to z czasem pojawi się kolejny, bo przyroda nie lubi próźni i tak już musi być...

Więcej grzechów nie pamiętam...

[Kamilo]

Bravo dla tego pięknie pisemnej odpowiedzi

[ola banderola]

Tak odnośnie kompleksu, to jeszcze wydaję mi się, że można mówić, o czymś takim jak wielkość, siła kompleksu.
Mianowicie sądzę, że to jak duży jest nasz kompleks w dużej mierze zależy od doświadczeń życiowych.
Jeżeli ktoś nam np. całe życie wypomina, że mamy mały biust, brzydki, długi nos, albo jesteśmy skończonym idiotą, to z całą pewnością kompleks przybierze na sile i będzie nas dręczył. Natomiast jeżeli kompleks siedzi w naszej głowie, a otoczenie nie widzi go i nigdy o nim nie wspomniało, to pewnie jego siła rażenia w naszym życiu będzie mniejsza, ale mogę się mylić...

Co więcej w kwestii kompleksów dużą rolę odgrywa psychika. Są przecież ludzie, którzy mają masę kompleksów, a mimo tego idą przez życie jak burza i tacy, którzy przez kompleksy chowają się w swojej skorupie i nie potrafią sobie poradzić ze swoimi słabościami.

[Aguuu]

Hmm... Na temat kompleksów to mogłabym dużo pisać
Ale najfajniejsze w tym wszystkim jest to, że wyleczyłam się z większości :)
A może ktoś mi pomógł? Tak, na pewno... I nawet dzięki temu Komuś, zrozumiałam, zobaczyłam, dostrzegłam, że to co było moim kompleksem kiedyś, w tej chwili jest jednym z moich największych atutów :) I mogę się tym chwalić na prawo i lewo. Jednym słowem... Nóżki... Kiedyś w ogóle, ale to w ogóle nie chodziłam w mini spódniczkach, nie było siły, która by mnie do tego zmusiła! To było najgorsze co ktoś mógłby mi zrobić - kazać założyć krótką spódniczkę
A teraz?? Nawet w zimie zdarza mi się mini założyć Oczywiście niestety z rajstopami, bo zimno jest, ale fakt, że strasznie polubiłam pokazywać nogi, i nie wiem jak wcześniej mogłam nie widzieć jakie ładne są. hihi, Skromna ja:P
Kiedyś miałam kompleks nosa-teraz, jakoś mi zobojętniało, jest jaki jest i nie mam zamiaru go zmieniać.
hmm, cóż jeszcze... Było kompleksów mnóstwo, cały ja to jeden wielki kompleks
Na szczęście te czasy już minęły
Z rzeczy które mi się nie podobają w sobie, to moje dłonie...Mam grube palce (tak w spadku genetycznym bo mamie i dziadku dostałam... )
Ale też nie jest to w jakimś wielkim stopniu, kiedyś tak, ale teraz już się jakoś przyzwyczaiłam. Choć nie powiem z zazdrością patrze na zgrabne, drobniutke, paluszki innych dziewcząt Ale nie już w takim stopniu żeby mnie to dołowało.
Ogólnie, ostatnio dużo przebywając wśród ludzi jeszcze bardziej przekonałam się, że jesteśmy bardzoooo różni.
I nie jestem taka zła;) A Wręcz przeciwnie, jestem kobietą ładną mającą się czym pochwalić.
A uwierzcie mi....Jeszcze dwa lata temu, jakby ktoś mi powiedział, że coś takiego napiszę, to bym wyśmiała w żywe oczy

[ola banderola]

No właśnie my mamy kompleks, a ktoś inny patrzy na to jako na nasz atut i to jest chyba w tych kompleksach najzabawniejsze...
Często osoby trzecie w naszym życiu pomagają nam raz na zawsze wyleczyć się z danego kompleksu i chwała im za to, czasami po prostu udaje się przekształcić wadę, słabość w nasz największy atut...

[bbpp77]

ehhhh no jasne, ze mam ale człowiek z wiekiem coraz bardziej przestaje przejmować się drobiazgami.
Kiedyś biegałam tylko w szpilkach bo uważałam, ze przy wzroście 162 cm to konieczność. Dziś cenie sobie wygodę i chętnie ubieram płaskie buty...
Ale do tego aby nauczyć się godzić z tym czego zmienić nie można potrzeba dojrzałości emocjonalnej, która przychodzi z wiekiem.
Większości swoich fizycznych kompleksów już się pozbyłam, niektóre zaakceptowałam, niektóre zoperowałam, a nad innymi nieustannie pracuję;) jednak zauważyłam w międzyczasie, ze jeśli nie informujemy otoczenia o tym co nam się w sobie nie podoba oni tego nie zauważają.
Moim takim przemilczanym kompleksem były uszy. Nikt nie wiedział, ze chce je zoperować, nawet mąż. I jak przyszedł mnie odwiedzic do kliniki zaraz po operacji piersi, zobaczył opatrunek na głowie był przerazony.
Jak wytłumaczyłam mu, ze przy okazji skorygowałam tez te nieszczesne uszy, zapytał - czy ja miałam odstajace. :)
Jak się okazało prawie nikt z mojego otoczenia nie wiedział, ze z moimi uszami coś nie tak było. :)

Dlatego też nigdy nie marudzę przy moim mężu, ze coś tam mam brzydkie... Poutyskiwać sobie, ze tu mam za chudo tam za grubo, to mogę z przyjaciółką, a z facetem nigdy.

[Aguuu]

A ja powiedziałam Mojemu o wszystkich moich kompleksach... Przy większości kazał mi się popukać w głowę

ps.bbpp77 też mam 162 cm wzrostu, I też kiedyś latałam na wysokich bucikach, a teraz niekoniecznie Choć zdarza się, ale nie z kompleksu, tylko zachcianki po prostu :)

[Londyjka]

Tez mam 162 cm,ale uwazalam to za atut,nie kompleks wiec same widzicie,ze niektore rzeczy po prostu siedzą nam w głowie i na zewnatrz nie da sie zauwazyc jesli ktos o swoim kompleksie nie powie.
Ja tez mam kilka kompleksow,nad niektorymi pracuje

[lil sexy]

A ja kompleksów nie mam. Kiedyś miałam, ale się z nich wszystkich wyleczyłam. Pewnie, czasem chciałabym żeby np. mój brzuch był pięknie wyrzeźbiony, ale w ogóle nie przeszkadza mi że taki nie jest. Po prostu pewne rzeczy uległy w moim życiu przewartościowaniu i zupełnie się takimi pierdołami nie przejmuję. Mam świadomość swoich wad czy też niedoskonałości, ale w ogóle nie myślę o nich w kontekście problemu/kompleksu. Raczej skupiam się na tym co mogę zrobić, żeby w pewnych kwestiach się rozwijać i polepszać, zarówno fizycznie jak i intelektualnie.