Czy jest ktoś komu nie zależy na małżeństwie i dzieciach?

[kalina1108]

Ja chcę mieć dzieci. Nie wyobrażam sobie, że na starość zostanę całkiem sama. Chciałabym mieć fajną rodzinę, ale jak na razie nie jestem jeszcze gotowa na dziecko, chociaż pomału malutkie ubranka zaczynają mnie rozczulać...

no szkoda tylko ze swoje dzieci traktujesz jako inwestycję na starość. Dzieci nigdy nie będą w 100% Twoje, mają prawo żyć własnym życiem i lepiej dla ciebie jezeli wczesniej to zrozumiesz, bo wtedy unikniesz niepotrzebnych rozczarowań.

[Dana2]

Ja chcę mieć dzieci. Nie wyobrażam sobie, że na starość zostanę całkiem sama. Chciałabym mieć fajną rodzinę, ale jak na razie nie jestem jeszcze gotowa na dziecko, chociaż pomału malutkie ubranka zaczynają mnie rozczulać...

no szkoda tylko ze swoje dzieci traktujesz jako inwestycję na starość. Dzieci nigdy nie będą w 100% Twoje, mają prawo żyć własnym życiem i lepiej dla ciebie jezeli wczesniej to zrozumiesz, bo wtedy unikniesz niepotrzebnych rozczarowań.

Dokładnie, zgadzam się z Kaliną. Codziennie w pracy moje klientki narzekają rozżalone o których dzieci nie pamiętają.
A w rodzinach gdzie jest dzieci dwoje,troje, są ciągle konflikty o to że rodzice nie sprawiedliwie dają jakieś spadki, temu wiecej innemu mniej. Moja sąsiadka ma 5 dzieci juz dorosłe żyją swoim życiem a kobieta jest sama jak palec. Czasami mam tez rozmowy z ,,dziećmi,, dorosłymi jak taka rozmowa jest nie twarzą w twarz tylko przez telefon którzy marzą o smierci rodziców żeby mieć mieszkanie. To przykre ale ja mam pracę gdzie codziennie wysłuchuje o dzieciach i rozpadających związkach małożeńskich. w tych czasach łatwiej wejsć w związek niż później się rozwieść. Ludzie po rozwodzie nie chcą powtórnie wiązać się węzłem.
W relacji dzieci rodzice kochamy się ale też bardzo ranimy. Czesto jest tak,że to partner chce dziecko dla poczucia spełnienia, takiego prestiżu dom, drzewo, dziecko itp.

[marryme]

Zgadzam się z tym,że dzieci nie są własnością rodziców.Rodzimy je po to,aby szły dalej w świat.Taka kolej rzeczy.
Trzeba akceptować życiowe wybory potomstwa,jak im się spodoba wyprowadzić na drugą półkulę,to nie można im tego zabronić.
Są takie osoby,które szantażują dzieci,aby te od nich nigdy się nie wyprowadzały.Są też dzieci,które same nie chcą się wyprowadzić,choć są bardzo,bardzo dorosłe.



Myślę,że w Polsce jest spory problem z ''nieprzeciętymi pępowinami''.Znam całą rzeszę młodych ludzi,którzy nie mogą się odkleić od rodziców.Rozumiem,że mieszkania są drogie,zarówno aby je kupić albo wynająć,ale zakładanie własnej rodziny w gnieździe rodziców jest bardzo dziwne.Przynajmniej dla mnie.Niby rodzice mogą mieć dzieci na oku,ale na dłuższą metę to jest chore i bardzo konfliktotwórcze.

Znam taką jedną kobietę,która ma czworo dzieci w wieku od 23 do 33 lat i każde już ma po 2 dzieci i małżonka.I wszyscy zamieszkali w jej domu.Cyrk na kółkach!!!18 osób w jednym,małym domku.
Kobieta nie ma życia prywatnego z mężem,wszędzie wnuczki,zabawki,pieluchy,chodziki,wózki,krzyk i gwar.
To jest jakaś masakra.
I oczywiście serce tej kobiety jest wielkie,bo to jej dzieci,które kocha i nie ma sumienia wyrzucić ich z domu.
Choć wolałaby mieć wolny dom,a dzieci i wnuczęta widywać co jakiś czas.



A jak tam dziewczyny,ktoś Was atakuje za ''bezdzietność''?
Mnie znowu spotkały dwa chamskie komentarze i to od osób z rodziny.

[lil sexy]

marryme u mnie ostatnio spokój, chyba już się chyba wszyscy przyzwyczaili, że w moim przypadku nie ma co liczyć na szybkie ustatkowanie i nawet jak się z kimś spotykam to go wszędzie ze sobą nie ciągnę, a o dzieciach nie ma mowy, więc luz. Przed chwilą właśnie rozmawiałam z koleżanką na temat jak to sobie fajnie żyją różne, starsze już, bezdzietne małżeństwa.

[zabulka]

Jezeli chodzi o dzieci..to tak chcialabym miec ale jeszcze nie teraz.. na pewno przed 30 tak sobie mysle ale jak to wyjdzie to sie okaze :)
ostatnio ogladalam program Drzyzgi i wypowiadaly sie dziewczyny, ktore stanowczo nie chca miec dzieci..
ok szanuje czyjes zdanie odnosnie nie posiadania dzieci.. ale to w jaki sposob sie wypowiadaly bylo ponizej wszystkiego..nie uzywaly slowa "dziecko" tylko "to cos" i rozne inne takie texty..

a co do malzenstwa.. mysle, ze ludzie moga zyc razem do konca swiata i nie musza zawierac zwiazku malzenskiego i slubowac jakies rzeczy na sile przed Bogiem dla rodziny itp
wazniejsze jest to, zeby ludzie sie DOBIERALI a nie POBIERALI

[Villemo]

Ja ostatnio wyraziłam swoją opinię w środowisku, które zna mnie nie od dziś i wie, jaki mam stosunek do bachorów. I jedna mama się obraziła. A była to moja opinia, na mój temat. Poczuła się dotknięta - trzaśnij w stół, a nożyce się odezwą. Tym bardziej byłam zdziwiona, że swego czasu, gdy przywiozła pokazać nam swoje dziecko to dziewczyny robiły mi zdjęcia, gdy trzymałam jej małą córkę na kolanach, bo wiedziały, że to kuriozum.
Eeeech!

[Eeku]

Witajcie dziewczyny!
Jeszcze sie tutaj nie wypowiadalam na ten temat.Ja mam juz doroslego syny ale jakbym sie jeszcze raz urodzila to napewno bym dzieci nie miala.Moimi dziecmi bylyby koty i psy.Wychodze z zalozenia:Kto ma pszczoly ten ma miod,kto ma dzieci ten ma smrod!!!A moje pierwsze malzenstwo sie juz dawno rozpadlo zostal mi tylko moj syn ktorego musialam sama utrzymywac,moge mowic o szczesciu , moj drugi maz zaakceptowal mojego syna i to on mi duzo pomogl.Ex wogole sie moim synem nie interesuje.Mimo wszystko po 8 latach zycia na kocia lape,wyszlam ponownie za maz.Chodzilo glownie o sprawy papierkowe.Gdyby nie to do dzisiaj byli bysmy bez slubu.

[Villemo]

Pewnie syn nie byłby zachwycony, gdyby to czytał, ale nie miał żadnego wpływu na to, że pojawił się na świecie. Zapewne starałaś się mu wynagrodzić brak pełnej rodziny. Plus jest taki, że masz już to za sobą i jeśli dobrze go wychowałaś to kiedyś "odda" trud, jaki włożyłaś w jego odchowanie.
Podziwiam, że potrafisz otwarcie postawić sprawę, mimo że jesteś matką, że nie przysłoniło Ci to zdrowego rozsądku.

[kejsii]

Sama jestem matką i zawsze chciałam mieć dziecko - ale doskonale rozumiem tez kobiety które mieć ich nie chcą i uważam że lepiej jak ktoś taki dzieci nie posiada niż ma je mieć bo tak wszyscy tego sobie życzą .
Rozumiem że są kobiety który macierzyństwa potrzebują i takie które nigdy tego nie poczują .

Ale już zupelnie nie mogę pojąć matek którym po urodzeniu dziecka z mózgu robi się kaszka
Ja gdy urodziłam dziecko czułam się bardzo nieatrakcyjna i bardzo szybko postanowiłam sobie że na pewno dziecko nie zrobi ze mnie chorej matki zapatrzonej tylko w kaszki i pieluchy . Po paru miesiącach regularnie staralam się przyzwyczajać córkę do zostawania z babciami na zmanę raz z jedną raz z drugą sama zaczełam dbać o siebie regularnie chodzić do fryzjera i do kosmetyczki , ubierać się sexi tak by mój mąż cały czas widział we mnie kobietę a nie tylko matkę jego dziecka . To wszystko zaowocowało tym że teraz gdy córka ma już prawie 4 lata nie mamy problemu by małą podrzucić do dziadków i wyskoczyć na romantyczny weekend czy pojechać ze znajomymi na impreze.
Natomiast odwrotnym zupełnie przypadkiem jest moja dobra koleżanka która 2 lata temu została mamą .
Przed ciążą była mega laską - zadbaną i bardzo atrakcyjną z którą można było przebalować cały weekend. Po urodzeniu dziecka poprzewracało jej się w głowie totalnie
Nie ma szans by wyciągnąć ją z domu nawet na pare godzin , strasznie się zaniedbała i co najgorsze na okrągło gada tylko o swoim dziecku. a jak przychodzi do mnie z nim to lata wkoło niego jak by to jajko było
Normalnie to jest nie do zniesienia .
Ostatnio zadzwoniłam do niej i mówię słuchaj twój mały ma już 2 lata może pogadasz z babcią i zostawisz go na weekend bo my jedziemy na imprezę i też córkę zostawiamy u babci. Na co ona że chyba zwariowałam jak ja sobie to wyobrażam jak można takie małe dziecko na weekend zostawić ble ble ble
Stwierdziłam że zwariowała totalnie
Ale dałam jej szanse i dałam się zaprosić na niby domówkę do niej
Co się okazało przez cały wieczór wszyscy musieliśmy wysłuchiwać jaki to jej synek nie jest śliczny jak to ładnie nie je sam łyżeczką i że zaczyna już mówić i tak w kołko
Lubie dzieci ale tego słuchać się nie dało
Cały wieczór co chwilę ściszała muzykę i nas uciszała bo twierdziła że jej dziecko obudzimy

Chyba już jej sie nie da pomóc i nie odzyskam mojej dawnej znajomej

Ale się rozpisałam

[Villemo]

Doskonale Cię rozumiem. Sama odwiedzam tylko jedną dzieciatą koleżankę (na szczęście nie mam ich dużo). Spędzenie u niej nawet kilku godzin jest możliwe tylko dlatego, że ma zdrowe podejście do dzieci. Dba o nie, ale się nie rozczula. Młody, który gada i jest kumaty musi zrozumieć, że teraz mama rozmawia z "ciocią". Nigdy słowem nie słyszałam od niej o tych wszystkich "cudownościach" związanych z jedzeniem i jego konsekwencjach.

Ale wczoraj naszła mnie taka refleksja: że kobiety zajmują się swoim potomstwem to rozumiem - hormony instynkt macierzyński i te sprawy. Ale ojcowie? Co ich skłania do zajmowania się obsranym i oślinionym berbeciem? Wobec, którego nawet nie mogą mieć 100% pewności, że to ich.