Czy jest ktoś komu nie zależy na małżeństwie i dzieciach?

[marryme]

Masakra...Skąd się taka bestia odzywa w człowieku.
Koleś niby normalny,a tu proszę...Szok.
Jak można swojemu dziecku zgotować taki los,zabić matkę?
Chore.........
U mnie w mieście jakiś rok temu,facet zabił swoją żonę/dziewczynę.Siedział w więzieniu,ona przyszła w odwiedziny,mieli osobną wizytę i on ją zabił...mieli razem dwoje maleńkich dzieci.

[JoannaOneInAMillion]

...i będzie miało traumę na całe życie...

[lil sexy]

To straszne o czym piszecie, nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić. Co musi siedzieć tam w środku w pozornie normalnym człowieku żeby posunąć się do zabójstwa drugiego człowieka i to tak bliskiego. Na dodatek w obecności dziecka. Tragedia

[katelg]

Chora zazdrość, chore uczucie po prostu. Dziecko nie pyta o rodziców prawie wcale, nie znam się na psychologi ani na dzieciach ale jak ma 3 lata to podejrzewam że to zapamięta choćby podświadomie

[JoannaOneInAMillion]

[quote="katelg"]Chora zazdrość, chore uczucie po prostu. Dziecko nie pyta o rodziców prawie wcale, nie znam się na psychologi ani na dzieciach ale jak ma 3 lata to podejrzewam że to zapamięta choćby podświadomie[/quote]

Oczywiście że zapamięta i to właśnie miałam na myśli pisząc- trauma... To kiedyś wyjdzie, co się "nazbierało"... w dorosłym życiu...

[migotka]

Czy to może ta śliczna dziewczyna ?
http://fakty.interia.pl/news/zamordowal ... ki,1394016" onclick="window.open(this.href);return false;

[katelg]

Tak aczkolwiek zdjęcie dali fatalne bo naprawdę wyglądała dużo ładniej. To była taka kobieta że myślałam że wlasnie takie babki sobie radzą w kazdej sytuacji, zadziorna, temperamentna, szczera do bólu, jakby jej życie potoczylo sie inaczej myślę że osiągnełaby jakiś sukces.

[GosiaczEq]

Dziewczynka na pewno zapamięta, ja miałam super dzieciństwo, ale było parę zdarzeń ( co dla 3latki było naprawdę drastyczne:D) i do tej pory pamiętam, mimo że teraz są śmieszne - ale już wtedy znałam znaczenie słów - zabić, narzędzia zbrodni itd. Mimo, że poza tym niewiele pamiętam to te wspomnienia siedzą we mnie ciągle.
Miałam też sytuację, która mi koledzy dla żartu zrobili (tacy 5lat starsi - to dla 5 latki 2x tyle) i do tej pory nienawidzę i nie pozwalam sobie, żeby ktoś mi takie coś robił. Tak więc wszystko zostaje w głowie. Współczuję temu dziecku, w życiu sobie poradzi, gorzej w stos.międzyludzkich. Nie wyobrażam sobie planowania rodziny w jej przypadku, po takiej tragedii.

[gosienka]

ojej przeczytaam to wszystko i az mi łzy sie do oczu nacisneły,czaami pokłoce sie z mezem przy dzieciach a własciwie ktores z nasz krzykne i widze jak dzieci znikaja albo minki im zedna a potem podbiegaja do mnie i przytulaja i prosza mamusia nie krzycz,czy cos w tym stylu,dlatego naprawde staram sie zadko z mezem przy dzieciach kłocic,a teraz po takiej awanturze niech wiecej mamusia sie nie odezwie do szkraba,jezu straszne

[JoannaOneInAMillion]

[b]Gossieńka[/b], to dobrze że masz tego świadomość i starasz się jednak uważać...by te Wasze nieporozumienia, nie odbijały się na dzieciach...Mądra z Ciebie kobieta, mama .
Wielu rodziców o tym nie myśli, może sobie nawet nie zdaje sprawy... zwłaszcza pod wpływem tak silnych emocji, chwili...
Moi rodzice rozwieli się, gdy byłam małą dziewczynką (4-5 lat) i powiem Ci, że zrobili to w tak umiejętny, taktowny, kulturalny sposób, że nie odczułam tego aż tak mocno... Nigdy się przy mnie nie kłócili, swoje sprawy załatwiali między sobą i mnie do tego nie wtajemniczali... Zwłaszcza przy rozwodzie- i chwała Im za to...
Pokazali klasę i styl... mimo tak trudnej sytuacji...