Beauty w Polsce

nie znalazłam nic pasującego więc zakładam nowy temat, jeśli już coś takiego jest to proszę o przełożenie...

a teraz mój problem: jestem mężatką od miesiąca, mieszkamy sami, jak na razie układa nam się super...ale obowiązki...sprzątamy zawsze razem w sobotę dzieląc się obowiązkami, tu nie ma poblemu

ale gotowanie....ani on ani ja nie potrafimy gotować, przez ten miesiąc jedliśmy w restauracjach, kupowaliśmy pizze mrożone itp.może ze dwa razy wzieliśmy książkę kucharską i próbowaliśmy coś razem zrobić. Tylko że zupełnie nas nie ciągnie do kuchni a w końcu trzeba zacząć się normalnie odżywiać.
Ja nie chcę ię za to zabierać sama bo boję się, że on się przyzwyczai i obiady spdną na mnie tym bardziej, że ja nie pracuje, dodam, że mój mąż pacuje w wolnym zawodzie, także czasem siedzi cały dzień ze mną, czasem nie m go do wieczora...

a jak Wy sobie z tym poradziłyście, macie jakieś pomysły???

z góry dziekuję Wam za każdą pomoc

Nie rozumiem czemu tak bardzo boisz się tego gotowania. Ja nigdy nie przepadałam za pichceniem ale nie ma nic przyjemniejszego od komplementów doceniających twoje starania i zajadającego ze smakiem męża.
Mój mąż czasem coś przygotuje i ma swoje specjały które wychodzą mu lepiej niż mi ale na ogół to ja gotuję. W weekendy jeździmy do moich rodziców na obiadki
Jeśli chodzi o sprzątanie to on ma swoje zadania a ja swoje np on odkurza ja prasuję .
Na zakupy chodzimy razem - raz na tydzień robimy duże zakupy.
Jeśli chodzi o pomysły na szybkie i łatwe gotowanie to kupuję dużo produktów już w pół przygotowanych np mięso w marynacie, sosy w słoikach, ryż błyskawiczny, mieszanki warzywne mrożone, wtedy obiad robi się ekspresowo.

Shilo, myślę, że masz rację, powinno samo się rozwiązać jak z czasem

może mam za dużo czasu i robię problemy tam gdzie ich nie ma

ale jestem ciekawa jak to przebiegało u Was

POZDRAWIAM!!!!

Ja jestem jeszcze panną, więc nie dam ci rady stricte dotyczącej podziału kuchennych obowiązków. W tym roku moj misiaczek zdecydował się na dietę odchudzającą. Jako, iż jego mama gotuje tłusto i kalorycznie, to ja podjęłam się przygotowywania 5 posiłków dziennie- same zdrowe rzeczy(sos pomidorowy nie z torebki, ale z pomidorów itd - żadnych gotowców).
Odkryłam swoje nowe powołanie- uwielbiam gotować!!!! Sprawia mi to ogromną przyjemność. Całe życie byłam przekonana, że gotowanie to trudna sztuka i mam dwie lewe ręce do tego. A okazało się, że gotowanie naprawdę może być proste i przyjemne. Dieta mojego miśka skończyła się w czerwcu. Dwa dni temu moje kochanie poprosiło mnie, żebym znowu zaczęła gotować, bo znudziło mu się jedzenie na mieście i stęsknił się za moimi potrawami. A jaki to cudny widok, jak się zajada z rozkoszą i mówi, że w życiu nie jadł niczego tak pysznego

Veronnika początki są zawsze ciężkie.Ja wyprowadziłam się z domu w wieku 16-stu lat(do narzyczonego oczywiscie) i też super kucharką nie byłam bo przecież mama codzień dawała obiadek pod nos- a tu z dnia na dzień koniec! teraz to ja jestem gospodynią!Zaczynałam od prostych zup,albo ryż z torebki do tego pierś albo noga kuraka na patelnię i np.pomidorki ze śmietaną nic prostszego prawie samo się robiło Jak chciałam coś nowego to mama pisała mi krok po kroku na kartce co mam robić.Na początku nie wszystko wychodziło ale wszystkiego można się nauczyć i polubic to Teraz po 10-ciu latach wszystko jest łatwe i fajne.Mąż mi w obowiązkach domowych nie pomaga bo go o to nie proszę-wystarczy,że ciężko pracuje i kasę zarabia a ja nie pracuję więc zajmuje się domem.Pozdrawiam

Poczatki w gotowaniu nie sa latwe , szczegolnie jak sie nigdy do tego nie zabieralas .
Mniie nie ciagnelo do kuchni, nie umialam nic ,doslownie nic gotowac . Wrecz nie cierpialam !!! Ale niestety musialam sie za to zabrac , kiedy przyjechalam do mojego meza . Przywiozlam ksiazki kucharskie i wiele przepisow od kolezanek . Czesto tez dzwonilam do Polski , do mamy by mi wytlumaczyla jak sie cos tam robi Zaczynalam od zup , bo nawet tego wczesniej nie umialam przyrzadzic ! Potem byly inne latwe dania . Wreszcie przyszedl sprawdzian : moja szwagierka przyleciala z za granicy po kilkuletnim pobycie , no i na jej czesc ( to bylo nasze pierwsze spotkanie ) . Przygotowalam szwedzki stol z masa zakasek , salatek , wszystko na zimno . Ja ktora nie umiala ugotowac nawet ziemniakow przygotowala przyjecie na kilkanascie osob , zupelnie sama :o Moja tesciowa zapytala sie czy to nie jest moj zawod , o ktorym nie wiedziala To byl najlepszy komplement No i zaczelo sie !. Teraz uwielbiam gotowac i potrafie przyrzadzac naprawde skomplikowane potrawy , roznych kuchni swiata . Dziczyzna czy owoce morza nie sa mi obce . I tak mnie to wciagnelo ze nawet z pieniedzy ze sprzedazy mieszkania w Polsce kupilam sobie ogromna kuchenke z kilkoma piekarnikami i innymi dodatkami ! Do mnie przyjezdza sie m;innymi na tarte z jablek . Czesto przyjaciele sie obrazaja jak podaje inny deser niz moja slawna tarta ( jablka z wlasnego ogrodu) .
Tak wiec reasumujac , nigdy nie wiadomo co mozna odkryc w sobie . nawet zaczynajac od zera .
Teraz kuchnia nie jest dla mnie musem (czasami mam lenia i wyciagam pizze z zamrazarki hihihi, jak kazda z nas ) ale przyjemnoscia , a o tym kiedys bym nawet nie pomyslala
Gotowanie jest latwe szczegolnie kiedy nie ma sie dzieci . Bo z nimi to juz prawdziwa udreka !
Moje teraz przechodza okres "nielubienia" wszystkiego co przygotuje . U kolegi czy babci wszystko lepiej smakuje !!! Ale takie jest zycie ...i trzeba przez to przejsc
Glowa do gory

Jak w temacie..Radzić sobie w tym przełomowym okresie jest trudno.Najlepiej wciągnąć do tych obowiązków także partnera i nie popuszczać mu od samego początku.Niech wie ile wysiłku kosztuje choćby utrzymanie porządku w domku ,nie mówiąc już o zakupach ,czy gotowaniu.Chyba ,że lubimy same stać się powoli niewolnikiem wszelkich prac domowych..Nie warto.

Wzdrygnęło mną jak zobaczyłam słowo obowiązki, i do tego po ślubie... Zmienia się tylko dotychczasowy tryb, w jakim do tej pory się funkcjonowało. I musi to pojąć i jedna i druga osoba, bo inaczej będzie kwas .

Claudia, to moze:
Ulozenie nowego, cudownego zycia po slubie?

a tak na powaznie, to po dwoch miesiacach, ktore mienlo od mojego slubu, widze, ze wszystko jakos sie samo uklada, obydwoje wiemy co mamy robic a ja nie czuje sie przy tym, co robie jakos specjalnie obciazona

a ostatnio naszym najwiekszym kulinarnym wyczynem byl...omlet

dziekuje za rady!!!

Tak mi się tylko powiedziało obowiązki ,bo przecież czynności wykonywane codziennie lub prawie codziennie nawet jak nie są na początku to potem staja się obowiązkami...Cieszę się ,że radzicie sobie z nimi na swój własny sposób ,bo każdy jest dobry .
Gratuluje pysznego omletu ..niedługo przyjdzie pora na pizzę .Lubię domowe jedzonko,chociaż zadowalam się także prostym jedzeniem na miescie..