jest mi dzisiaj strasznie smutno

[ola banderola]

Dona Kochana, ja powiem krótko toooooooo hormony robią z Tobą, co chcą
Myślę, że otoczenie ma świadomość tego i nikt nie będzie miał do Ciebie żalu, że wpadasz z stanu euforii do stanu totalnej rozpaczy!!!!!! Będzie db Trzymaj się Kochana

Michitka, a jak u Ciebie? Przyznam, że jak przeczytałam Twojego posta, to miałam gęsią skórkę
Mam nadzieję, że te czarne myśli są już daleko

[EwaiMati]

EwaiMati co się stało? bardzo mi przykro, trzymaj się dzielnie...

Sorry że dopiero teraz odpisuję,ale wcześniej nie miałam siły tu zaglądać.
Przyczyną zgonu jest zawał serca,ale czekamy na wyniki sekcji....

[dona7]

olu dziekuje za miłe slowa , mam nadzieje że nie zniechęcę do siebie wszystkich do porodu...

[szkarolina]

Dona, kochana - specjalnie dla Ciebie na poprawe humoru

http://www.youtube.com/watch?v=ejEVczA8PLU" onclick="window.open(this.href);return false;

[dona7]

szkarolina dzieki ci bardzo trafiłaś w samo sedno , rozbawiłaś mnie okropnie ta piosenką , zapomniałam o niej zupełnie ...jest świetna...

[tOOsia]

Jest mi dzisiaj strasznie smutno... leze obok mojego chlopaka, ktory spi jak zabity po tym co mi powiedzial.
Przeplakalam godzine, teraz mysle co dalej... co bedzie jutro...
dowiedzialam sie, ze wszystko zbliza sie ku koncowi bo mam dwie twarze... jedna z nich jest slodka a druga bezczelna, pelna zlosci i nienawisci...
tysiackrotnie mowilam mu ze jestem nerwowa. Mielismy troche klotni, czasami mnie ponosi w zwyklych sytuacjach. Fakt... i wiem co znaczy walka o to by pozostac soba.
Powiedzial mi, ze dowiedzial sie ze zmienil sie z radosnego, beztroskiego chlopaka w smutasa.
Wiem co ma na mysli. Ja z radosnej dziewczyny zmienilam sie w to czym jestem teraz dzieki mojemu bylemu.
Dzieki ludziom z jakimi przebywam w pracy i w domu... ale co teraz?
Nie chce go stracic a podejrzewam, ze on juz podjal decyzje.
Za poltora tygodnia mielismy jechac razem na Slowacje, mialam poznac jego rodzine.
On dzis powiedzial naszej kolezance, ze boi sie wyjazdu ze mna do domu.
Bylam razem z ta kolezanka na zakupach i chcialam kupic Michalowi cos dodatkowego od siebie na urodziny, bo czesc prezentu juz dostal, czeka na niego prezent od znajomych... a ja chcialam dorzucic cos od siebie. Powiedzialam jej jaki mam pomysl na co ona "nie wiem czy to cos w tej sytuacji zmieni". Zatkalo mnie bo nie wiedzialam co ma na mysli, jeszcze nie rozmawialam z Michalem na ten temat a ona juz wiedziala?
Przyszlam do domu, u niego kumple, piwo, play station... taki mial plan na dzis, ok. Po calej tej grze, jak juz koledzy byli wcieci i spiacy zostalismy sami... i zaczela sie rozmowa.
I teraz mam taki metlik w glowie, ze nie wiem co robic...
Poprosilam go zeby podjal decyzje jesli jest mu ze mna zle, bo nie chce go zatrzymywac i unieszczesliwiac.
Milczal, powiedzial ze pogadamy jutro bo jest zmeczony.
Mial ciezki dzien bo byl w pracy po czterech godzinach snu, potem kilka piw i siedzenie do pozna... odpuscilam dalsze rozmowy.

Myslalm ze jestesmy dobra para a ostatnio tak wszystko zaczelo sie pieprzyc.
Byl stres, byly nerwy, problemy finansowe...
Nie wiem czy powinnam cos w sobie zmienic, probowac... tyle juz razy probowalam.
Ciagle robie sie bardziej zgorzkniala, marudna, chamska...
nie chce byc taka
nie chce tez zatrzymywac Michala, jesli juz podjal decyzje...

Potrzebuje dobrych rad.

[ullrike]

Toosia moge powiedziec co ja bym zrobila ,porozmawialabym z nim tak z i od serca .
Cichutkim spokojnym glosem do niego mow .
Z pytaniem dla was obojga ,co czujecie wzgledem siebie?czy wyobrazacie sobie zycie nie widzac siebie ,czy mozecie byc oddzielnie i nie zatesknic.
Czy odejscie nie spowoduje kluchy w gardle i pustki .Ktora kumple i nic nie zapelni.
Ja dopiero teraz wiem (prawie z 50 na karku) po czym rozpoznaje sie faceta zycia .Facet zycia to taki mezczyzna ktory wywoluje usmiech na twarzy rozsmiesza ,ktory zachwyca i rozczula,nie drazni i z ktorym fajnie byc ,przy ktorym czas leci nie wiadomo kiedy.No i jeszcze tam wiele innych skladnikow.
Toosia ty musisz przemyslec czy to faktycznie ten ci jest,jesli jest ,to walcz ,nie daj mu odejsc.
Musisz podzialac mu na uczucie,zagraj tak zeby w was obojgu powstala chec do naprawy zwiazku od dzis od natychmiast.
Mysle ze jeszcze sie da ,jesli nie jestes mu obojetna,to nie odejdzie najwyzej ciebie postraszy.
Musicie postawic gruba kreske ,koniec z przeszloscia zlymi wspomnieniami ,jak cos zacznie na nowo wnerwiac wtedy policzyc do trzech nabrac ,ugrysc w jezyk a najlepiej w zamian poglaskac i utrzymywac wysoka temperature zwiazku.
Tak ja to widze.

[tOOsia]

Ulrike dziekuje za odpwiedz :)
Rozmawialismy, spedzilismy cala niedziele razem, tak spokojnie, bez pospiechu i bez zlosci.
Wydaje mi sie, ze wszystko jest na dobrej drodze.
Powiedzielismy sobie co czujemy do siebie i co nas irytuje.
Potanowilismy poprawe i nadal planujemy wspolny urlop z jego rodzina. Pojedziemy tez w Tatry gdzie spotkamy sie z moimi rodzicami i pojdziemy razem na obiad. Mam nadzieje, ze polubia Michala (juz kilka razy gadali przez skype i chyba go zaakceptowali )
Ech... co do nas.... wierze, ze sie ulozy bo zalezy mi na Michale. Postaram sie opanowac moje nerwy i nie wracac do spraw z przeszlosci.
Odnosnie kolezanki... Michal po naszej klotni do niej zazartowal, ze nie jedzie ze mna na Slowacje (tak powiedzial) a ona od razu odwrocila kota ogonem. To taka macicielka, ktora probuje zepsuc szczescie wszystkich dla walsnej satysfakcji. Wiele razy juz namieszala w moim zyciu a ja wciaz z nia dziele dom :/ i ona strasznie dziala mi na nerwy ale staram sie nad tym jakos panowac.


Czasami trzeba sie wygadac, fajnie ze mozna czasem napisac co lezy na sercu a potem przeczytac dobre slowo.

Wiem, ze nie zatrzymywalabym Michala jesli nie chcial by ze mna byc, bo nie mozna nikogo zmusic, zeby kochal... ale strasznie bolaloby mnie serduszko
Na szczescie nie musze go do niczego zmuszac. Powiedzial, ze jakby mnie nie kochal to juz by dawno ode mnie odszedl bo jestem wiedzma :P

[bluebeleczka]

jak w temacie........
to pewnie banalne, ale rycze dzis od rana.
jestem nieszczesliwa, jest mi ciezko i nie takiego zycia chcialam, cierpie chyba na przewleke marudzenie, bo tylko to ostatnio robie.
czuje sie oszukana, do dupy wszystko.
nie radze sobie ze szystkim, jestem nerwowa, spozniam sie do cholernej pracy, ktorej zreszta nienawidze i ktora jest ponizej moich kwalifikacji, ale ktorej potrzebuje. moglabym zmienic, moze, ale utknelam w totalnej stagnacji, boje sie podjac jakiegokolwiek dzialania.
czuje sie winna ze dzieci paletaja sie po opiekunkach, ze finansowo przestaje sobie radzic, ze ciagle ide na jakis kompromis i ciagle czuje sie niespelniona, ze mijaja lata a ja nie mam z czego byc dumna.
przyjechala moja matka troche mi pomoc, ale juz zdazyla zrobic afere i malo co jej nie odwiozlam na lotnisko. niewiele z niej pomocy, nie chce dzieci zawozic do szkoly, bo jest zimno ,a ona sie przeziebia, wciaz marudzi, to zle, to nie dobrze. czuje sie samotna i zla ze wciaz musze kogos prosic o pomoc.

[marta_55_556]

Widzę,że nie tylko ja tak mam,ale są osoby,które mają dużo gorzej.Jak ciężko zmienić siebie,swoje chore przyzwyczajenia i wyjść na prostą...:-(